نمایش ریشه در آیین ها دارد

همدان پرس؛ بی تردید کمال آدمی در راه یابی به آستانی که جز او نرسد و جز او راه نیابد، در گرو آگاهی و دانش او به جایگاه والایی است که آفریدگار یگانه و بی همتایش تدارک دیده است

هرگاه که این جایگاه را بازشناسد و قدر خود را بازیابد، به شکوه و عظمت و جمالی بی نهایت دست یازد، که جمله گی از آن حضرت باری تعالی است.

و این یعنی معرفت، معرفت آدمی به شناخت خود و خالق خود، که دراین گرداگرد ، اگر خویش را بشناسد حق تعالی را شناخته است و اگر حق تعالی را بشناسد خود را یافته است و اگر نیک بنگرد نه گریزی از این دارد و نه گزیری از آن، چرا که این نی بریده از نیستان، می بایست که نالیدنش را چاره ای سازد و درد فراق از آستانه ی دوست را مرهمی سازد.

و هر دوی اینها در گروی معرفتی است عاشقانه به حضرت دوست. نمایش ریشه در آیین ها دارد و استواری ستون در مناسک. استواری در مراسم آیینی، نردبانی است بس مطمئن برای صعود و بالا رفتن از پله های موفقیت.

و همان گونه که آیین ها بر گرد نیایش و ستایش خالق شکل گرفتند، نمایش هم از دل آیین ها به درآمد، تا پیوسته گی آیین و نمایش پیوندی جاودانه گیرد و هنر نمایش با ایجاد حس ترس و شفقت، مخاطب خود را به تزکیه و پالایش نفس برساند، تا آدمی از پله های معرفت با اطمینان و آرامش بالا برود.

آرامشی ناشی از حس زیبایی شناسانه و اندیشه ورز. که هنر نمایش با این دو بال شاهینی، پروازی هنرمندانه و کمال گرایانه بر احساس و اندیشه ی مخاطبش دارد.

در این میان تئاتر کودک و نوجوان از اهمیتی ویژه و جایگاهی ویژه تر برخوردار است. زیرا اقتضای سنین دوران کودکی و نوجوانی، شرایطی را ایجاد می نماید که روح و فکر و ذهن کودک و نوجوان را سیال می سازد، که این سیالی فکر و ذهن، در این سنین حساس و پر تنش، تخیلی قوی، و در لحظه تأثیر گذاری بیش از پیش را باعث می شود.

بنابر این به نظر می رسد هنرمندان تئاتر کودک و نوجوان می بایست علاوه بر آشنایی به فن و تکنیک و دانش و تجربه ی نمایشی، به روانشناسی کودک و نوجوان نیز اشراف و تسلط کافی داشته باشند، تا بتوانند برای ذهن حساس و گریزنده و تأثیر پذیر این گونه از تماشا گران، خوراکی سالم، و در عین حال زیبا و جذاب خلق کنند.

که اگر این گونه نشود، یعنی یکی از این دو بخش (سلامتی و زیبایی) نباشد، یا کم داشته باشد، مقبول طبع کودک و نوجوان قرار نخواهد گرفت، یا اگر هم مورد قبول واقع شود، تأثیر گذار و ماندگار نخواهد بود. چرا که بدیهی است یک اثر هنری (در این جا نمایش) می بایست که هم در محتوی و هم در ساختار از قوت و قدرت کافی برخوردار باشد، تا در دل و جان مخاطبش جای گیرد و نقش پذیرد. در غیر این صورت ، یعنی در صورتی که ما تنهاحرفی خوب برای کودک و نوجوان داشته باشیم و قالب جذاب و مناسبی برای گفتن آن حرف خوب نداشته باشیم، نمی توانیم آن حرف خوب را خوب به شنونده ی آن منتقل نماییم و بر او تأثیر بگذاریم. از طرفی اگر شیوه ای جذاب و شیوا و هنرمندانه برای بیان داشته باشیم، بی آن که حرف و پیامی مناسب در جهت بارورسازی شرایط روحی و جسمی این دسته مخاطبان به ارمغان آورده باشیم، باز هم ره به جایی نخواهیم برد.

بنابر این بر نویسندگان، کارگردانان، بازیگران، طراحان صحنه و سایر عوامل دست اندرکار تئاتر کودک و نوجوان است، که با شناختی لازم و کافی از تئاتر و کودک، دست به خلق آثاری بزنند، که در عین داشتن زیبایی و جذابیت، حرف و پیامی مناسب با روحیات و خلقیات آن ها داشته باشند.

و در حالی که حرفی خوب را برای گفتن انتخاب کرده اند، شیوه ای نیک و نیکو برای این حرف تعریف کرده باشند. در این صورت است که می توان گفت برگزاری بیستمین جشنواره ی بین المللی تئاتر کودک و نوجوان، دست آوردی مهم، ارزشمند و تأثیر گذار در فرهنگ جامعه، و فرهنگ سازی برای جامعه به حساب می آید. انشاء ا... که چنین باشد.


* مدیر اجرایی بیستمین جشنواره بین المللی تئاتر کودک و نوجوان همدان